jakaś łąka gdzieś -> Eidsdal -> Trollstigen -> Kristiansund -> jakiś las gdzieś :)
Pogoda jest dziś nieco gorsza niż wczoraj, ale przynajmniej nie pada. Dziś przed nami ostatni dzień jazdy "do przodu" - jutro cały dzień spędzimy już w drodze powrotnej.
Po drodze mamy bardzo fajny punkt widokowy Gudbrandsjuvet z tarasem zawieszonym na skałach tuż nad rwącym nurtem rzeki. Warto zatrzymać się tu choć na chwilę.
Początkowo Droga Trolli prowadzi przez podobne do wczorajszych góry. Stopniowo teren staje się coraz bardziej stromy, aż w końcu trafiamy na serpentyny.
Droga na punkt widokowy Plattingen jest płatna i kosztuje jakieś dzikie pieniądze. Zastanawiamy się nad nim no bo popatrzcie tylko TU, jaki to widok, ale najprawdopodobniej szczyt jest w chmurach, więc nic nie będzie widać. Zjeżdżamy więc po serpentynach, podziwiając piękne widoki. Choć - szczerze mówiąc - dużo bardziej podobała mi się wczorajsza trasa. Ale może to kwestia pogody.
Mrożąca krew w żyłach mijanka z autokarem:
Po zjechaniu z serpentyn napotykamy długo wyczekiwany znak. Na szczęście udało nam się nie przejechać żadnego trolla ;)
Po dojechaniu do Andalsnes szukamy punktu widokowego Rampestreken - dokładnie TEGO widoku, ale niestety nie udaje nam się tam dotrzeć. Gdzieś chyba powinien prowadzić do tego szlak, ale nawet pani w recepcji pola namiotowego nie dała rady nam pomóc. Dostaliśmy za to fajne mapki okolicy. Pogoda dalej jest średnia, machamy więc ręką na ten punkt widokowy i jedziemy dalej.
Do Drogi Atlantyckiej jedziemy trasą nr 64. Langfjord przepływamy promem relacji Afarnes-Solsnes, bo objechanie go oznaczałoby nadłożenie sporo kilometrów. Zresztą pogoda jest tak paskudna, że im szybciej wyjedziemy z tych deszczów tym lepiej. Na szczęście to tylko chwilowe załamanie.
A to pierwszy odcinek "drogi na wodzie" - w okolicy wyspy Bolsoya. Droga Altantycka (Atlanterhavsveien) to cały czas trasa nr 64 prowadząca przez Malme, Eide i Vevang aż do Kristiansund (z czego ostatni odcinek to piekielnie drogi tunel podwodny, ale o tym będzie później).
A to "właściwa" Droga Atlantycka, czyli trasa pomiędzy Vevangiem a Karvagiem.
Byłaby tu świetna miejscówka do spania (za parkingiem da się przejść przez siatkę na wyspę), ale jest dopiero 17-ta, więc możemy jeszcze dużo przejechać zanim przyjdzie noc. Ciekawe, czy na tej szerokości geograficznej zapada w ogóle zmrok.
Po drodze zatrzymujemy się na jednej z wysepek. Jest tam tylko jeden domek służący jako sklep z pamiątkami (baardzo drogimi). Główną atrakcja stała się dla nas wielka, pomarańczowa meduza. Przynajmniej widać ją w wodzie, co daje szansę na ewentualna ucieczkę ;)
Przy Drodze Atlantyckiej znajdujemy świetne miejsce na przerwę obiadową. Rozkładamy się na ławce i gotujemy nasze pyszności, podziwiając otaczający nas krajobraz.
Pytanie za sto punktów - na co Wojtesz patrzy tym łakomym wzrokiem - na Anię czy na obiadek? ;)
No to smacznego :)
Dziś jedziemy przed siebie dopóki nie znajdziemy jakiegoś przecudnego miejsca na naszą ostatnią noc (mamy jeszcze noc jutrzejszą, ale już przypuszczamy - jak się okaże, słusznie - że będzie nieprzespana). Najpierw jednak przejeżdżamy przez piekielnie drogi (ponad 200 koron!) tunel pod oceanem.
Będziemy wracać środkową częścią kraju, przez park narodowy Dovrefjell i Lillahammer, jedziemy więc cały czas drogą nr 70, najpierw wzdłuż Tingvollfjordu, a potem wzdłuż rzeczki. Trochę wybrzydzamy nad miejscówkami, ale warto było trochę za nimi pojeździć, bo - koniec końców - znaleźliśmy fantastyczne miejsce w lesie w górskiej kotlinie pomiędzy dwoma rzeczkami. Wprawdzie na jednym z drzew był znak "no camping" (pewnie żeby nie płoszyć ryb obecnym tam wędkarzom), ale chowamy się z autem w miarę daleko od dróg (jak dobrze, że mamy 4x4), a namioty ukrywamy w lasku - dokładnie tu:
http://maps.me/ge0?latlonzoom=U4pYGqVTZo&name=Miejscowa_8_Norwegia_
http://www.openstreetmap.org/?mlat=62.66064&mlon=8.62386&zoom=9#map=10/62.9340/7.7673
Rozkładamy kocyk i delektujemy się ostatnimi dniami wolności (i ostatnimi flaszkami smakowej Soplicy).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz